intervju - DriveIn

Aleksandra Lalić bavi se modnim dizajnom od 2001. godine, a pre deset godina pokrenula je modni brend LalicA koji preispituje popularna shvatanja ženstvenosti, upotrebe odeće i njenog društvenog značaja.

Pijanista svetskog ugleda, rođeni Beograđanin Lovro Pogorelić (50) nastupa na koncertima širom sveta od svoje 17. godine. Naglašena individualnost u interpretacija koja pleni snagom i bajkovitom sugestivnošću, te besprekornom tehnikom, doneli su mu brojna priznanja, a muzički eksperti posebno ističu njegove interpretacije ruskih autora Modesta Petroviča Musorgskog i Sergeja Prokofjeva

Ivan Ivačković je u novinarstvu proveo tri i po decenije i za to vreme objavio više od dve hiljade tekstova u većini važnih listova nekadašnje Jugoslavije, a posle i Srbije. Autor je osam knjiga, između ostalog jedne o Rolling Stones-ima, najvećoj rok grupi na svetu.

Najzanimljiviji pozorišni događaj ovog leta u Beogradu biće interaktivna predstava o serijskom ubici Džeku Trboseku pod nazivom „In His Mind“ („Igra uma“). U pitanju je prva ovdašnja predstava po uzoru na tzv. immersive theatre u kojem se maksimalno briše granica između publike i glumaca.

Sofija Knežević je jedan od najboljih ženskih jazz vokala današnjice. Dobitnica je mnogih nagrada, a pomenimo samo Marianne Mendt Jazz Award, Tesla Nagradu za dostignuća u muzici, Thailand International Jazz Voice takmičenje 2016. godine, a 2013. je izabrana za Betty Carter Jazz Ahead program koji identifikuje mlade, izuzetno talentovane umetnike i kompozitore

Ova mlada i uspešna žena danas živi u Njujorku gde radi kao profesor pevanja, komponuje muziku za filmove, piše knjige... Valjda je to tako kada vam je sa tri godine prvi uzor Ella Fitzgerald. Ali kako sama Sofija kaže – nijedan od tri osnovna sastojka kao što su obrazovanje, talenat i rad, sam po sebi nije dovoljan za uspeh.Ova mlada i uspešna žena danas živi u Njujorku gde radi kao profesor pevanja, komponuje muziku za filmove, piše knjige... Valjda je to tako kada vam je sa tri godine prvi uzor Ella Fitzgerald. Ali kako sama Sofija kaže – nijedan od tri osnovna sastojka kao što su obrazovanje, talenat i rad, sam po sebi nije dovoljan za uspeh.

KOMPLETAN TEKST

Jedna od uzbudljivijih pojava na evropskoj džez sceni poslednjih decenija je klavijatursita Bojan Zulfikarpašić, Beograđanin koji poslednje tri decenije živi i radi u Parizu, gde je za svoju muziku, između ostalog, dobio i visoki francuski orden Chevalier de l'Ordre des Arts et des Lettres, te prestižno priznanje European Jazz Prize u kategoriji najboljeg evropskog džez muzičara za 2005. godinu

Klavir je počeo da svira sa pet godina u muzičkoj školi „Kosta Manojlović“ u Zemunu, da bi kao tinejdžer nastupao sa brojnim muzičarima i bendovima beogradske džez scene i 1989. godine bio proglašen za najboljeg mladog džez muzičara Jugoslavije. Država se ubrzo nakon toga raspala, ali Bojan je godinu dana ranije već krenuo da gradi karijeru na drugom delu kontinenta, u Francuskoj.

KOMPLETAN TEKST

Jedan od fenomena ovdašnje pop kulture zove se „Prljavi inspektor Blaža i kljunovi“, bend koji već 26 godina svira u svakom gradu u okruženju gde još postoji plamen rokenrola. Spiritus movens ove nesvakidašnje muzičke tekovine je Igor Blažević, koga pod tim imenom verovatno znaju samo mama, tata i uža rodbina. Za sve ostale on je jednostavno Blaža, Prljavi inspektor Blaža.

Laurens van den Acker, direktor Renault-ovog odeljenja za dizajn, osim po koncept automobilima izuzetno promišljenog dizajna, poznat je i zahvaljujući svojim patikama. I to ne bez razloga – svaki konceptni automobil i novi serijski automobil su popraćeni odgovarajućim parom patika.

Beogradska grupa „Artan Lili“ postoji od 2014. godine, a njihov distorzično-melodični pop zvuk postao je popularn  praktično u svim državama nastalim od počivše Jugoslavije. Najzaslužniji za to je Bojan Slačala (1977), basista, pevač, kompozitor, autor tekstova, likovni umetnik i spiritus movens benda kojeg još čine njegova supruga Romana Slačala (vokal i daire), Marko Ajković (bubanj) i Dragan Knežević (gitara).

Kada je sredinom devedesetih stigao u Njujork, Željko Dimić je imao tridesetak godina, 26 dolara u džepu i san da postane glumac. Krenuo je iz rodne Bosanske Dubice, preko Beograda i bezuspešnog pokušaja da se tu 1992. godine upiše na Fakultet dramskih umetnosti, zatim Švedske i Praga gde je bio samo jedan od emigranata iz ratom razorene zemlje, pa sve do SAD gde je ušao s tuđim pasošem.